Türk insanının yüzlerce yıllık kültürel birikiminin kodlarını bünyesinde barındıran Türk halk müziği, yaşama, doğaya, insana dair duyguları türküler aracılığıyla geçmişten günümüze aktaran bir hazinedir. Türk dilinin en işlek yapılarından olan birleşik fiiller, dilin kullanıldığı tüm alanlarda varlığını göstermektedir. Türk halk müziği literatürü de bu alanlardan bir tanesi durumundadır. Türk halk müziği terminolojisine dâhil olmuş birleşik fiiller üzerinde bir kök sıklığı incelemesi yapmak düşüncesi ile hazırlanan bu çalışma sayesinde, ilgili literatürün söz varlığı da bir yönüyle ortaya konacaktır. Türk dilinin birleşik fiil oluşturma yöntemlerinden biri, isim + yardımcı/esas fiil yapısını kullanmaktır. Çalışmanın malzemesinin sınırlanması maksadıyla sadece bu yapı ile kurulmuş birleşik fiiller incelemeye konu edilmiştir. Türk halk müziği terminolojisinin belirlenmesi aşamasında ise Melih Duygulu tarafından hazırlanmış olan Türk Halk Müziği Sözlüğü esas alınmıştır. Sözlük’e dâhil olan isim + yardımcı/esas fiil yapısıyla kurulmuş birleşik fiiller kısa tanımlamalarıyla verilmiş, arkasından tanıtılan malzeme üzerinde bir kök sıklığı incelemesi yapılmıştır. Çalışmanın değerlendirme bölümünde kök sıklığı bakımından öne çıkan unsurlar üzerinden Türk halk müziği terminolojisinin sıklık derecesi en yüksek yapıları tanıtılmıştır. Çalışmanın ekler bölümünde ise incelemeye alınan tüm birleşik fiillerin ve iki defadan fazla kullanılan köklerin listeleri çıkarılmıştır. Bu incelemenin verileri sonucunda ve Türk halk müziği sahasının Türkoloji araştırmaları için elverişli yapısı sayesinde, öne çıkan, sıklık derecesi en yüksek isim ve fiil unsurları ile ilgili yorumlamalara varılabilecektir.