Teknolojik değişim ve dönüşümlerin beraberinde dünyada artan iletişim olanakları yaşamı anlamlandırma ve öğrenme ihtiyaçlarını farklı imkânlar doğrultusunda gerçekleştirme olanağı sağlamıştır. Bu bakımdan teknolojideki dijital gelişmelerin yanı sıra yenilikçi fikirler eğitim-öğretim süreçlerini etkili ve verimli kullanmakla beraber somut sınırları ortadan kaldırma fırsatı sunmuştur. Bu çalışmada, Covid 19 salgını sürecinde yürütülen uzaktan eğitimde öğretmen-öğrenci arasındaki iletişim sorunları öğretmen görüşleri bağlamında değerlendirilmiştir. Çalışmada nitel araştırma desenlerinden durum çalışması tercih edilmiştir. Amaçlı örneklem türlerinden ölçüt örneklem yöntemi kullanılmıştır. İstanbul’un farklı ilçelerinde görev yapan, farklı branşlarda çalışan 40 öğretmen bu çalışmanın çalışma grubunu oluşturmuştur. Veri toplama sürecinde yarı-yapılandırılmış görüşme formundan yararlanılmıştır. Elde edilen veriler, betimsel analiz ve içerik analizi ile çözümlenmiştir. Araştırmanın problemleri alıntılar ve tablolar ile sunulmuştur. Farklı branşlarda çalışmaya katılan 19 kadın, 21 erkek olmak üzere 40 öğretmen ile yapılan görüşmeler sonucunda öğretmenlerin öğrencileri ile iletişim kurmak için %88’ i Eba ve WhatsApp kullandığını, %35’i genel ağ kaynaklı sorunlar yaşadığını, %30’ u yeterli iletişim kuramadığını, %28’ i tek yönlü iletişimin ders sürecinde olumsuz etkisi olduğunu , %28 öğretmen ise Covid öncesi ve sonrasında öğretmen-öğrenci arası iletişimlerine yönelik öğrenci tarafından daha ulaşılabilir olduğunu belirtmiştir. Sonuç olarak çalışmaya katılan öğretmenler, öğrencileri gözlemleme imkânlarının kısıtlı olması sebebiyle ders sırasında ve sonrasında öğrencilerin bireysel ihtiyaçlarını fark etmekte zorlandıklarını ve öğrencilerin bu durumdan olumsuz bir şekilde etkilendiğini ifade etmişlerdir.
In the world, increasing communication opportunities and technological changes and transformations have provided the opportunity to make sense of life and realize learning needs in line with different possibilities. In this respect, besides the digital developments in technology, innovative ideas have provided the opportunity to use the educational processes effectively and efficiently and eliminate concrete boundaries. In this study, communication problems between teacher and student in distance education carried out during the Covid 19 epidemic were evaluated in the context of teacher opinions. The case design, one of the qualitative research designs, was preferred in the study. Criterion sampling method, one of the purposeful sampling types, was used, and 40 teachers working in different districts of Istanbul and working in different branches formed the study group of this study. In the data collection process, a semi-structured interview form was used. The obtained data were analyzed with descriptive and content analysis. The problems of the research are presented with quotations and tables. As a result of the interviews conducted with 40 teachers, 19 women, and 21 men, who participated in the study in different branches, 88% of the teachers used Eba and WhatsApp to communicate with their students, 35% of them had problems related to the general network, and 30% of them were inadequate as communication problems. 28% stated that one-way communication had a negative effect on the course process, and 28% of teachers stated that teacher-student communication before and after Covid was more accessible to the student. As a result, the teachers who participated in the study stated that they had difficulty recognizing their individual needs and needs during and after the lesson due to the limited opportunities to observe the students and that the student was adversely affected by this situation.