Bir dilin yazılı ve sözlü olmak üzere iki cephesi vardır. Sözlü dilde jest, mimik ve tonlama gibi yardımcı unsurlar mevcutken yazı dilinin ifade vasıtası yalnızca yazıdır. Sözlü dile ait bu unsurların yerini yazı dilinde noktalama işaretleri karşılarken, sözlü dilin inceliklerini yazıda göstermesi ve birtakım karışıklıkların önlemesi için de önemli ve gereklidirler. Bu nedenle çalışmanın amacı noktalama işaretlerinin Cumhuriyet’ten günümüze ilköğretim II. kademe Türkçe dersi öğretim programlarında ele alınış biçimlerini incelemek ve bu işaretlerin 1981 ile 2005 Türkçe dersi öğretim programlarına göre hazırlanan ders kitaplarına nasıl ve ne ölçüde yansıtıldığını tespit etmek olarak belirlenmiştir. Yapılan çalışma neticesinde noktalama işaretlerinin geçmişten bugüne ilköğretim II. kademe için hazırlanan Türkçe ders programlarında ve ders kitaplarında önemli değişikliklere uğradığı görülmüştür. Özellikle son Türkçe öğretim programına kadar hangi noktalama işaretinin hangi sınıfta hangi özellikleriyle birlikte verileceği net olarak anlaşılamadığı için yeni programın noktalama işaretlerinin öğretiminde çok daha fazla yol gösterici ve açıklayıcı olduğu anlaşılmıştır.
A language has such two aspects as ‘written’ and ‘oral’. ‘Oral language’ uses such auxiliary elements for expression as gestures, facial expressions and intonation or toning, whereas ‘written language’ uses only ‘writing’ as a means of expression. The elements of expression used in ‘oral language’ is replaced by punctuation-marks in ‘written language’, which is of great importance and necessity in terms of the involvement of the details of ‘oral language’ in ‘writing’ and of the prevention of some probable confusions. In the study, the focus is, therefore, on the forms of the punctuation-marks being used in the Curriculum of 2nd-step Instruction of the Turkish Course at Elementary Schools from the Republican Period to the present time. The study also aims to determine how and to what extend punctuation-marks were reflected in school-textbooks prepared in parallel with the Instruction-Programs of Turkish Course made between 1981 and 2005. The results obtained indicated that from the past to the present, punctuation-marks have undergone significant changes in 2nd step Instruction-programs of ‘Turkish course’ at Elementary-Schools and in school-textbooks. The results also showed that it was not clear until the last Turkish Instruction program which punctuation marks and with which of their features would be taught at which level. Now, it is obvious that in terms of the instruction of the punctuations-marks, the new program is highly descriptive with the provision of a good guidance.