YABANCI DİL OLARAK TÜRKÇE ÖĞRENENLERİN (-DI) GEÇMİŞ ZAMAN İÇİN KOŞAÇ YERİNE “OL-“ EYLEMİNİ KULLANMA EĞİLİMLERİ
Author :
Abstract
Yanlış Çözümleme yabancı dil öğretimi alanında önemli çalışma konularından biridir. Bu çalışmada da yabancı dil olarak Türkçe öğretimine katkı sağlayacak bulgular ortaya koyabilmek amacıyla yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin “ol-du+kişi eki” ya da “ad/sıfat+(y)DI+kişi” kullanma eğilimleri yanlış çözümleme çerçevesinde ele alınmıştır. “ol-du+kişi eki” ya da “ad/sıfat+(y)DI+kişi” kullanımlarındaki yanlışların saptanabilmesi için A2 düzeyindeki 100 Türkçe hazırlık sınıfı öğrencisinin yazma kağıtları incelenmiş ve algısal boyuttaki yanlışları saptayabilmek amacıyla 64 öğrenciye algı testi uygulanmıştır. Yapılan çalışmaların bulgularına bağlı olarak koşaç kullanımı (ad/sıfat+(y)DI+kişi eki) yerine “ol-“ (ol-du+kişi eki) eylemini seçtikleri gözlenmiştir. Üretimsel boyuttaki yanlışlar algı testindeki yanlış oranından daha yüksektir. Bu bağlamda hazırlanacak olan ders malzemelerinde “ol-du+kişi eki” ya da “ad/sıfat+(y)DI+kişi” kullanımına yönelik anlamsal ve işlevsel farkın net bir şekilde ortaya konmasını sağlayacak açıklamalara ve yazma-konuşma çalışmalarıyla öğrencilerin dilbilgisel olarak doğru ve akıcı üretim yapmalarını sağlayacak etkinliklere yer verilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.
Keywords
Abstract
Error Analysis is one of the important subjects of study in the field of teaching foreign language. In this study, with the aim of revealing new findings that contribute to teaching Turkish as a foreign language, whether “ol-du+personal ending” or “substantive/adjective+(y)DI+personal ending” usage of learners of Turkish as a Foreign Language is discussed within the frame of error analysis. In order to find errors in usage of “ol-du+personal ending” or “substantive/adjective+(y)DI+personal ending”, writing papers of 100 preparatory class students of Turkish are examined. Furthermore, Perception test is applied to 64 students to find errors in perceptual trait. Depending on findings of studies carried out, it is observed that students prefer “ol-” verb (ol-du+personal ending) instead of copula (substantive/adjective+(y)DI+personal ending). Errors in generative trait are more than error rate in perception test. In this context, it is concluded that someone preparing course materials about “ol-du+personal ending” or “substantive/adjective+(y)DI+personal ending” should give explanation about semantic and functional difference; they should also give importance to activities that enable correct and fluent production grammatically in writing and speaking studies.
Keywords
- Banguoğlu, T. (2007). Türkçenin grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
- Bölükbaş, F. (2011). Arap öğrencilerin Türkçe yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Turkish Studies, 6(3), 1357-1367.
- Brugman, C. (2001). Light verbs and polysemy. Language Sciences. 23. 551-578
- Burt, M. and Kiparsky, C. (1978). Global and Local Mistakes. in Schumann, J. H., Stenson, N. (eds). New Frontiers in Second Language Learning. Rowley. Massachusetts: Newbury House Publising.
- Butt, M. (2004). The Light Verb Jungle. in Aygen, G., Bowern, C., Quinn, C. (eds). Paper from the GSAS/Dudley House Workshop on Light Verbs. Cambrigde, Harvard Working Papers in Linguistics: 1-49.
- Büyükikiz, K. K. ve Hasırcı, S. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarının yanlış çözümleme yaklaşımına göre değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(4), 51-62.
- Çetinkaya, G. (2015). Error Analysis: The wievs on students’ written texts in learning Turkish as a foreign language at level B2. IJLET, 3/1 164-178
- Corder, S. P. (1967). The significance of learners’ errors. IRAL 5. 161-170. http://www.uky.edu/~tmclay/Corder201967.pdf (son erişim tarihi 26.05.2016)
- Ellis, R. and Barkhuizen, G. (2005). Analysing learner language. Oxford University Press.
- Ergin, M. (2009). Türk dil bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları.
- Gencan, T. N. (2001). Dilbilgisi. Ankara: Ayraç Yayınevi.
- Göksel, A. and Kerslake, C. (2005). Turkish (A comprehensive grammar). New York: Routledge.
- İnan, K. (2014). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen İranlıların yazılı anlatımlarının hata analizi bağlamında değerlendirilmesi. Turkish Studies, 9/9. 619-649
- James, C. (1998). Errors in language learning and use exploring error analysis. Pearson Education.
- Khansir, A. A. (2012). Error analysis and second language acqusition. Theory and Practice in Language Studies, 2. 1027-1032
- Kornfilt, J. (1997). Turkish- A descriptive grammar. New York: Routledge.
- Şahin, E. Y. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarındaki ek yanlışları. Tarih Okulu Dergisi, 6/XV 433-449.
- Uçar, A (2007). Eylemde çokanlamlılık ve sözlük girdisi olarak katkısız eylemler.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
- Yılmaz, F. ve Bircan, D. (2015). Türkçe Öğretim Merkezi’nde okuyan yabancı öğrencilerin yazılı kompozisyonlarının “Yanlış Çözümleme Yöntemi”ne göre değerlendirilmesi. IJLA, 3(1) 113-126.
