Author :
Abstract
Eğitimde çeşitli kademeler mevcuttur. Çocukların yaşlarına göre düzenlenen bu kademelerden biri olan ilkokullar eğitimin temel basamağı olarak kabul edilir. İlkokulda, çocuğun her yönden eğitilmesi ve geliştirilmesi amaçlanır. Türkiye’de 2012 yılından bu yana 4 yıl olan ilkokullarda eğitim öğretim faaliyetlerinden sorumlu öğretmenler, sınıf öğretmenleridir. İlkokullarda eğitimde niteliği sağlamak için sınıf öğretmenlerinin çok iyi bir eğitim almış olmaları gerekir. Türkiye’de sınıf öğretmeni olabilmek için, üniversitelerin eğitim fakülteleri bünyesinde yer alan sınıf öğretmenliği bölümünden mezun olunması şartı vardır. Bu bölümün programında yer alan derslerden biri de sınıf öğretmenlerinin ilkokullarda en çok girdikleri ders olan Türkçe dersinin öğretiminin yapıldığı “Türkçe Öğretimi” dersidir. Bu dersin konuları YÖK tarafından hazırlanan öğretim programında belirtilmiştir. Ancak dersin nasıl işlendiği konusu dersin öğretim elemanına bırakılmış görünmektedir. Bu nedenle bu araştırmada “Türkçe Öğretimi” dersinin işleniş biçimine ilişkin sınıf öğretmenliği bölümü öğrencilerinin görüşlerinin alınması amaçlanmıştır. Çalışma, tarama modelinde betimsel bir araştırma olarak desenlenmiştir. Veriler, betimsel analiz yöntemi ile incelenmiştir. Araştırma 2013-2014 öğretim yılında Mersin Üniversitesi’nde yürütülmüştür. Katılımcılar, sınıf öğretmenliği bölümünde 3. sınıfta öğrenim görmekte olan 80 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada, “Türkçe Öğretimi” dersinin mikro öğretim yöntemi ile yürütülmesi gerektiği, mikro öğretimin yararlı olduğu, bunun yanı sıra derste teorik bilginin de daha fazla verilmesinin yararlı olacağı görüşü katılımcıların büyük bir kesimince dile getirilmiştir. “Türkçe Öğretimi” dersinin işlenmesi sırasında ise çok fazla sorunla karşılaşılmadığı, karşılaşılan sorunların ise daha çok kamera çekiminin yapılmasının heyecana yol açmasından, zaman kısıtlı olmasından ve sınıfın teknolojik alt yapısının yetersizliğinden kaynaklandığı belirtilmiştir. Araştırma sonunda bu dersin süresinin iki döneme çıkarılması ve dersin mikro öğretim yöntemi ile işlenmesi önerilmiştir.
Keywords
Abstract
There are various stages in education. Primary schools from one of these stages and arranged according to the ages of the students are admitted as the main stage of the education. In primary school, student is intended to be educated and improved in all respects. In Turkey, teachers who have been responsible for the education teaching agency in primary school lasting four years since 2012 are primary- school teachers. Primary-school teachers must be well educated so as to provide the qualification in primary schools education. In Turkey, one must graduate from primary-school teaching department within faculty of education in universities to be able to be a primary-school teacher, which is a requirement. One of the courses of this department is ‘Turkish Language Teaching course’ that is the course the primary-school teachers have mostly. The subjects of this course are expressed in the curriculum prepared by Higher Education Council; however, how to teach it falls on the teacher responsible for its teaching. That’s why here it is aimed to have the point of views of the primary-school students relating to teaching the course ‘Turkish’. The study has been patterned as the descriptive research in scanning model. The data have been examined with descriptive analysis method. The research was executed in the academic year of 2013-2014 in Mersin University. Participants were made up of 80 students studying primary- class teaching in third class. That ‘Turkish Language Teaching ‘ course should be implemented with micro teaching method, that micro teaching is helpful, besides, the opinion that teaching theoretical knowledge more would be useful were all expressed by most of the participants. Also, it was noted that when lecturing the course ‘Turkish Language Teaching ’ there were not so many problems, and the problems experienced were mostly because of the excitement resulting from taking camera, time limit and also because of the technological deficiency in infrastructure of the class. At the end of the research, the duration of this course was proposed to be prolonged by two terms and to be taught with micro teaching method.
Keywords
- Allen, D. W. (1979). Microteaching: A Personal Review. Annual Meeting of The American Educational Research Association. San Francisco. CA, April 8-12, 1979.
- Aras, S. ve Sözen, S. (2012). Türkiye, Finlandiya ve Güney Kore’de Öğretmen Yetiştirme Programlarının İncelenmesi. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. Niğde: Niğde Üniversitesi. 1-10. (e)
- Arslan, S. ve Özpınar, İ. (2008). Öğretmen Nitelikleri: İlköğretim Programlarının Beklentileri ve Eğitim Fakültelerinin Kazandırdıkları. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi. 2(1), 38-63. (e)
- Beck, C. and Kosnik, C. (2002). Components of a Good Practicum Placement: Student Teacher Perceptions. Teacher Education Quarterly, 29(2), 81–98.
- Bilgin Aksu, M. ve Demirtaş, H. (2007). Öğretmen Adaylarının Okul Deneyimi II Dersine İlişkin Görüşleri (İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi). İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 7(11), 3-21.
- Çakır, Ö. ve Aksan, Y. (1992). Yabancı Dil Öğretmeni Yetiştirmede Mikro Öğretimin Rolü: Bir Model. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (7), 313-320.
- Çelenk, S. (2007). İlkokuma Yazma Programı ve Öğretimi. (6. Bs.) Ankara: Maya Akademi.
- Çelikten, M., Şanal, M. ve Yeni, Y. (2005). Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 207-237.
- Demirel, Ö. (2000). Türkçe Öğretimi. (2. Bs.). Ankara: Pegem A Yayınevi.
- Dennick, R. (1998). Teaching Medical Educators to Teach: The Structure and Participant Evaluation of The Teaching Improvement Project. Medical Teacher. 20(6), 598-601.
- Ekşi, G. (2012). Implementing an Observation and Feedback form for More Effective Feedback in Microteaching. Eğitim ve Bilim. 37(164), 267-282.
- Eraslan, A. (2009). İlköğretim Matematik Öğretmen Adaylarının “Öğretmenlik Uygulaması” Üzerine Görüşleri. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi. 3(1), 207-221. (e)
- Gögüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
- Görgen, İ. (2003). Mikro Öğretim Uygulamasının Öğretmen Adaylarının Sınıfta Ders Anlatımına İlişkin Görüşleri Üzerine Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (24), 56-63.
- Güneş, F. (2007). Ses Temelli Cümle Yöntemi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Güneş, F. (2013). Türkçe Öğretimi Yaklaşım ve Modeller. Ankara: Pegem Akademi.
- Güney, K. and Ersoy, M. (2010). Mikro Öğretim Yönteminin İlköğretim Bölümü Öğretmen Adaylarının “Öğretim İlke Ve Yöntemleri” Dersinde Gösterdikleri Ders İçi Performansa Etkisi. 9. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu. 20- 22 Mayıs 2010, Elazığ, 555-558.
- Işıl, K. ve Candoğan, G. (1990). İlkokuma Yazma Öğretimi Metot ve Teknikleri. (2. Bs.). Konya: Sebat Ofset Matbaacılık.
- Kaptan, Saim. (1991). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara.
- Karadağ, R. ve Akkaya, A. (2013). İlk Okuma Yazma Öğretimi Dersinde Mikro Öğretim Uygulamalarına İlişkin Öğretmen Adaylarının Görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi. 14(2), 39-59.
- Kartal, T., Öztürk, N. and Ekici, G. (2012). Developing Pedagogical Content Knowledge in Preservice Science Teachers Through Microteaching Lesson Study. Procedia - Social and Behavioral Sciences. 46, 2753 – 2758.
- Kavcar, C. (2002). Cumhuriyet Döneminde Dal Öğretmeni Yetiştirme. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 35(1-2), 14.
- Kazu, H. (1996). Öğretmen Yetiştirmede Mikro Öğretim Yönteminin Etkinliği (Fırat Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Örneği), Yayınlanmamış Doktora Tezi. Elazığ: Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Livatyalı, H. (2004). Sosyal Bütünleşmede Öğretmenin Rolü. Eğitime İlişkin Çeşitlemeler. (Ed: Gürsel, M.). Konya: Eğitim Kitabevi.
- MEB. (1997). İlköğretim Okulu Programı. (4. Bs.). Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayını.
- Oğuzkan, F. (1993). Eğitim Terimleri Sözlüğü, Ankara: TDK Yayınları.
- Oliver, J. S. (1993). Using Organized Distractions in Microteaching with Pre-Service Science Teachers. Journal of Science Teacher Education. 4(6), 77-78.
- Öz, M. F. (2003). Uygulamalı Türkçe Öğretimi. (2. Bs.) Ankara: Anı Yayıncılık.
- Semerci, Ç. (2011). Mikro Öğretim Uygulamalarının Çok-Yüzeyli Rasch Ölçme Modeli ile Analizi. Eğitim ve Bilim. 36(161), 14-25.
- Semerci, N. (2004). Öğrenci Görüşlerine Göre Sınıf Öğretmenliği Derslerinin İşleyişi (Fırat Üniversitesi Örneği). XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. 6-9 Temmuz 2004, Malatya.
- Taşkaya, S. M. (2012). Öğretmen Adaylarına Göre Nitelikli Bir Öğretmende Bulunması Gereken Özellikler. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. (32). 283298.
- TTKB. (2014). Öğretmenlik Alanları, Atama ve Ders Okutma Esasları. MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. (e). http://ttkb.meb.gov.tr/www/ogretmenlikalanlari/icerik/201 adresinden indirilmiştir.
- YÖK. (2007). Eğitim Fakültesi Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları. Ankara: Yüksek Öğretim Kurulu. (e)
