Author :
Abstract
Bireyin kendi duygu, düşünce, hayal ve izlenimlerini ifade etmesinde etkili olan konuşma becerisi günlük hayatımızın iletişim temelini oluşturmaktadır. Belirli bir olgunluk seviyesi ile edinilen ve eğitimle beraber bilinçli bir süreçte şekillendirilen bu beceri insanlar arasında bir köprü kurmaktadır. Türkçe öğretmenlerinin öğrencisine konuşma becerisini kazandırabilmesi bireyin sosyal hayatında doğru ve etkili iletişim kurması, bilgi ve birikimlerini paylaşması; duygu, düşünce, hayal ve gözlemlerini ifade etmesini sağlaması açısından önemli ve gereklidir. Bu araştırmanın amacı Türkçe öğretmenlerinin 5, 6, 7, 8. sınıf Türkçe Öğretim Programında (2017) bulunan konuşma becerisi ile ilgili yöntem ve teknikleri kullanma durumlarının belirlenmesidir. Araştırma yapılırken genel tarama modeli kullanılmıştır. Çalışma grubunu ise Millî Eğitim Bakanlığında görev yapmakta olan 137 Türkçe öğretmeni oluşturmaktadır. Çalışma grubu basit rastgele örnekleme yoluyla oluşturulmuştur. Veriler, “Türkçe Dersi Öğretim Programı Konuşma Becerisi Yöntem ve Teknikleri Anketi” ile toplanmıştır. Geliştirilen anket birbirinden bağımsız üç ek bölümden oluşmaktadır. Birinci ek bölüm Türkçe Dersi Öğretim Programı konuşma alanında kullanılması önerilen yöntem ve teknikleri içeren 10 maddeden oluşmaktadır. Bu maddeler kullanım sıklığını belirleme amacıyla oluşturulmuştur. İkinci ek bölüm katılımcıların konuşma alanına yönelik olarak belirtilen uygulamaları içeren 7 maddeden, üçüncü ek bölüm ise belirtilen araç-gereçlerin kullanım derecesini belirlemek amacı ile hazırlanmış 8 maddeden oluşmaktadır. Verilerin analizinde betimsel istatistik uygulanmıştır. Yapılan anketten elde edilen verilere göre; öğretmenlerin yöntem ve tekniklerde daha çok katılımlı konuşma (%59.1) ve serbest konuşmaya (%46) yoğunlaştığı görülmektedir. Uygulamalarda ise daha çok hazırlıksız konuşma ve açık uçlu sorular sorma uygulamalarını tercih etmişlerdir. Araç-gereç kullanımında ise ders kitabındaki metinler (%89) ve görsellerin (%84) kullanımına yoğunlaştıkları belirlenmiştir.
Keywords
Abstract
The skill of speaking, which is effective on persons express their own feelings, thoughts, dreams and impressions is base to communication in our lifes. This skill, which is acquired with a certain level of maturity and shape by a conscious prosses with education is building a bridge between people. It is important and neccessary to Turkish teachers gain the skill of speaking to their own students for persons can communicate accurately and effective in their social life, share their knowledge and accumulation, express their emotions, thoughts and observations. The purpose of this research is define the situation of Turkish teachers use methods and techniques about the skill of speaking which is in the 5, 6, 7, 8th Grade Turkish Teaching Program (2017). While researching, used general scan model. The study group created from 137 Turkish teachers whose are works at Ministry of National Education. The datas collected with “ Turkish Teaching Program, The Skill of Speaking’s Method and Techniques Survey”. The survey which is developed has three additional sections independent of each other. First additional section has ten substance which is recomnended method and techniques about the skill of speaking. Second additional section has seven substance, the third additional section has eight substance for define the level of use of the specified appliances. While the datas anlysising, descriptive analysis has been used. According to survery’s datas, it has been seen that Turkish teachers mostly prefers attended speaking and free speaking of the method and techniques. They prefer mostly impromptu speaking and open-ended questions at the practise. It has been seen that when the materials using, they prefer mostly texts and images in the textbook.
Keywords
- Alkan, M. (2013). Pısa 2009 Okuma Becerileri Açık Uçlu Sorularının Puanlanmasında Genellenebilirlik Kuramındaki Farklı Desenlerin Karşılaştırılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
- Aykaç, M. ve Çetinkaya G. (2013). Yaratıcı Drama Etkinliklerinin Türkçe Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerilerine Etkisi. TurkishStudies International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Sayı 8/9, s. 671682.
- Bağcı Ayrancı, B. (2016). Konuşma, Konuşma Eğitimi ve Türkçe Programlarındaki Yeri. Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, Cilt 4, Sayı 1, s. 15-24.
- Coşkun Çınar, E. (2015). İlköğretim Türkçe Ders Kitaplarındaki Konuşma Becerisi Etkinlikleri ile İlgili Bir Değerlendirme. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
- Dülger, M. (2011). Konuşma Becerisinin İlköğretim Öğrencilerine Öğretimi Üzerine Bir İnceleme. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, İzmir
- Gedik, M. (2015). Siirt Örnekleminde Ortaöğretim Öğrencilerinin Konuşma Kaygılarının İncelenmesi. ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, s.77-93.
- Güneş, F. (2014). Konuşma Öğretimi Yaklaşım ve Modelleri. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 3, Sayı 1, s. 1-27.
- Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
- Kardaş, M.N. ve Koç, R. (2017). “Effect of Drama Instruction Method on Students’ Turkish Verbal Skills and Speech Anxiety” International Journal of Progressive Education, Volume 13 Number, p.64-78
- Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Sever, S. (1999). Türkçe Öğretimi. Engin Yayınları, Ankara.
- Kılıç, S. (2013). Örnekleme yöntemleri. Journal Of Mood Disorders, 3 (1), 44-6.
- Korkmaz, Z. (2003). Gramer Terimleri Sözlüğü. Türk Dil Kurumu, XXIV, 296 s. (genişletilmiş 2. baskı), Ankara.
- Kurtdede Fidan, N. (2008). İlköğretimde Araç Gereç Kullanımına İlişkin Öğretmen Görüşleri. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, s. 48-61.
- Levelt, W. J. M. (1989). Speaking. From Intention to Articulation. Cambridge, Mass. The MIT Press.
- Maden, S. (2010). Rol Kartlarının Konuşma Eğitimindeki Başarı ve Tutum Üzerine Etkisi. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, s. 23-38.
- MEB (2018). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara.
- Nas, R. (2003). Türkçe öğretimi. Ezgi Kitabevi, Bursa.
- Orhan, S. Kırbaş, A. ve Topal, Y. (2012). Görsellerle Desteklenmiş Altı Şapkalı Düşünme Tekniğinin Öğrencilerin Konuşma Becerisini Geliştirmesine Etkisi. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 7/3 p. 1893-1909, Ankara.
- Sağlam, Ö. ve Doğan, Y. (2013). 7. Sınıf Öğrencilerinin Hazırlıksız Konuşma Becerileri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 10, Sayı 24, s. 43-56.
- Temizyürek, F., Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2007). Konuşma Eğitimi (Sözlü Anlatım). Ankara: Pegem
- Uçgun, D. (2007). Konuşma Eğitimini Etkileyen Faktörler. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 22, s. 59-67.
