Author :
Abstract
Bu çalışma ortaokul öğrencilerinin iletişim becerilerini çeşitli değişkenler açısından incelemek amacıyla betimleyici olarak yapılmıştır. Çalışma örneklemini 2018-2019 eğitim-öğretim yılı güz yarıyılında Kırşehir ili merkez ve ilçelerindeki 5, 6, 7 ve 8. sınıflarda öğrenim gören 822 öğrenci oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” ve Korkut (1996) tarafından geliştirilen “İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği” kullanılmıştır. Çalışmanın bulgularına göre, katılımcıların iletişim becerileri; aile tipi, en uzun süre yaşanılan yer, ailenin aylık ortalama geliri, cep telefonuna sahip olma ve sosyal medya kullanma değişkenlerine göre anlamlı bir farklılık göstermemektedir. Buna karşın kızlar erkeklerden; 7 ve 8. sınıflar 5 ve 6. sınıflardan; anne-baba eğitim durumu ortaöğretim ve yükseköğretim olanlar diğerlerinden; dört temel dil becerisindeki yeterlik algısı yüksek olanlar orta ve zayıf olanlardan daha yüksek iletişim becerisine sahiptir.
Keywords
Abstract
This study was carried out as a descriptive study in order to examine secondary school students’ communication skills in terms of various variables. The sample of the study consisted of 822 students receiving education in the 5th, 6th, 7th and 8th grades in Kirsehir city center and districts in the fall semester of the 2018-2019 academic year. The “Personal Information Form” developed by the researcher and the “Communication Skills Assessment Scale (Korkut, 1996)” were used as data collection tools. According to the findings of the study, the communication skills of the participants show no significant difference according to the variables of the family type, place of residence for the longest period, monthly average income of the family, having a mobile phone, and using social media. On the other hand, females have higher communication skills than males; 7 and 8th grades have higher communication skills than 5 and 6th grades; those whose parents have received secondary education and higher education have higher communication skills than others; those with high levels of proficiency perception in four basic language skills have higher communication skills than those with medium and low levels of proficiency perception; those with high levels of success perception of the Turkish course have higher communication skills than others.
Keywords
- Aktaş, T. (2004). Yabancı Dil Öğretiminde İletişimsel Yeti. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (12), 1302-1796.
- Aktuğ, G. (2010). Çocuk Eğitimevlerinde Barındırılan Ergenlerin İletişim ve Sosyal Beceri Düzeylerinin İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
- Aşıcı, M. (2009). Kişisel ve Sosyal Bir Değer Olarak Okuryazarlık. Değerler Eğitimi Dergisi, 7(17), 9-26.
- Baş, T. (2010). Anket (Nasıl hazırlanır, uygulanır değerlendirilir?) (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Bingöl, G. ve Demir, A. (2011). Amasya Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin İletişim Becerileri. Göztepe Tıp Dergisi, 26(4), 152-159.
- Brown, T. A. (2006). Confirmatory factoran alysis for applied research. New York: Guilford Press.
- Byrne, B. M. (2010). Structural equation modeling with AMOS. (2 nd. Edt.), Routledge, New York.
- Can Bilgin, H. (2015). Ortaokul Öğrencilerinin Bilgisayar Oyun Bağımlılık Düzeyleri İle İletişim Becerileri Arasındaki İlişki. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
- Ceylan, S. (2015). Turizm Sektörüne Hizmet Veren Yöre Halkının İletişim Becerileri Ve Turistler Tarafından Algılanması: Pamukkale Destinasyonunda Karşılaştırmalı Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Adnan Menderes Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
- Çakmak, V. (2014). İletişim Kaygısının Sosyal Medya Kullanımı Üzerine Olan Etkisi: Üniversite Öğrencileri Üzerine Örnek Olay İncelemesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Çuhadar, C. ve Yücel, M. (2010). Yabancı Dil Öğretmeni Adaylarının Bilgi ve İletişim Teknolojilerinin Öğretim Amaçlı Kullanımına Yönelik Öz yeterlik Algıları. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (27), 199-210.
- Dalkılıç, M. (2006). Lise Öğrencilerinin Ana- Baba Ve Ergen İlişkilerinde Algıladıkları Problem Çözme Ve İletişim Becerilerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ege Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
- Dalkılıç, M. (2011). İlköğretim Öğrencilerinin Sportif Faaliyetlere Katılım Düzeyi ve İletişim Becerileri Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karaman.
- Deniz, İ. (2003). İletişim becerileri eğitiminin ilköğretim 8. sınıf öğrencilerinin iletişim becerisi düzeylerine etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi/Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Dursun, H. (2018). İlkokul 4. Sınıf Öğrencilerinin Okuma Kaygıları ile Türkçe Dersine Yönelik Tutumları Arasındaki İlişki. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Niğde.
- Ege, P. (2006). Baş Makale: Farklı Engel Gruplarının İletişim Özellikleri ve Öğretmenlere Öneriler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 7(2) 1-23. Elkin, N., Karadağlı, F. ve Barut, A. Y. (2016). Sağlık bilimleri yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri düzeyleri ve ilişkili değişkenlerin belirlenmesi. Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 9(2), 70-80. Epçaçan, C. (2013). Temel Bir Dil Becerisi Olarak Dinleme ve Dinleme Eğitimi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (11), 331-352. Field, A. (2005). Discovering Statistics Using SPSS. (2 nd ed.). London: Sage Publications. Gülbahar, Y., Kalelioğlu, F. ve Madran, O. (2010). Sosyal Ağların Eğitim Amaçlı Kullanımı. 10, 2016. XV. Türkiye’de internet konferansı, İstanbul, http://www. inet-tr. org. tr (Son Erişim Tarihi: 12.06.2019). İlhan, V. (2008). Yeni Dünya Düzeninde İletişim Politikaları Ve Değişim: Cep Telefonu Kullanım Alışkanlıkları Ve Tüketim Yönelimleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(24), 293-316.
- İpek, B. (2015). Bireyde Dil Bilinci. Journal of Turkish Language and Literature. 1(2), 33- Kadakal Dölek, A. (2015). Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum. Kaynar, İ. (2007). Ortaöğretim Öğrencilerinin Okuma Alışkanlığı Ve İletişim Becerileri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi/ Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Kocaman, V. (2006). Çocuklarda İletişim Becerilerini Artırma Yöntemleri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Beykent Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Korkut, F. (1996). İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeğinin Geliştirilmesi ve Geçerlilik Çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 18-23.
- Korkut, F. (2005). Yetişkinlere Yönelik İletişim Becerileri Eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28; 143-149. Küzeci, D. (2007). Yabancı Dil Öğretiminde Genel Becerilerin Kazandırılması. Selçuk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Edebiyat Dergisi, (18), 13-27. Maden, S. ve Durukan, E. (2011). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Dinleme Stillerinin Çeşitli Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(4), 101-112. Melanlıoğlu, D. (2012). Dinleme Becerisinin Geliştirilmesinde Ailenin Rolü. Sosyal Politika Çalışmaları, 7(29), 65-77. Mendi, B. (2015). Sağlık İletişiminde Sosyal Medyanın Kullanımı: Dünyadaki Ve Türkiye’deki Uygulamalar. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 11(44), 275-290.
- Orta, A. Z. (2009). Etkili İletişim Sürecinde Kişilerarası İletişim Becerileri Ve Yaratıcı Drama Uygulama Örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Kültür Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Özerbaş, M. A., Bulut, M. ve Usta, E. (2007). Öğretmen Adaylarının Algıladıkları İletişim Becerisi Düzeylerinin İncelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 123-135.
- Pelit, E. ve Karaçor, M. (2015). Turizm Öğrencilerinin İletişim Becerileri Üzerine Bir Araştırma: Afyon Kocatepe Üniversitesi Örneği. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 14(4), 847-872. Raykov, T. & Marcoulides, George A. (2006). A firstcourse in structuralequationmodeling, Lawrence ErlbaumAssociates, Inc.,Publishers, New Jersey. Sarsar, F., Başbay, M. ve Başbay, A. (2015). Öğrenme-Öğretme Sürecinde Sosyal Medya Kullanımı. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 418-431. Tavşancıl, E. (2006). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Uça Güneş, E. P.(2016). Toplumsal değişim, teknoloji ve eğitim ilişkisinde sosyal ağların yeri. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 2(2), 191‐206. Yıldırım, F. (2015). Fen Lisesi Ve Spor Lisesi Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi/ Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Elazığ. Yılmaz Sarkın, S. (2012). Çocuğa Yönelik Aile İçi Şiddetin İlköğretim 6. 7. Ve 8. Sınıf Düzeyindeki Öğrencilerin İletişim Becerileri Ve Özgüven Düzeylerine Etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi/ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
