Eğitim Bilim Alanı ve Türkçe Bilim Alanı Bağlamında Türkçenin Öğretim Sorunlarına Güncel ve Edimsel Yaklaşımlar
Author :
Abstract
Türkçenin öğretim sorunu, eğitim bilim alanı ve Türkçe bilim alanı ile ilgili konuları kapsayan sorunlar kümesidir. Türkçenin öğretimi ile ilgili konular, yirminci yüzyılın son çeyreğine kadar geleneksel yöntemlere bağlı kalınarak işlenmiş ve değerlendirilmiştir. Bu itibarla gerekli olanı değil, mevcut olanı; ideal olanı değil, yaygın olanı esas alan gizil yöntem ve güdüsel yaklaşımlardan ötürü Türkçe öğretiminde amaçlara uygun öğrenme temerküz edememiş ve öğretim konusu, öğreten merkezli ittihaz etmiştir. Süreçte hem “eğitim bilim alanı”nı, hem “Türkçe bilim alanı”nı ilgilendiren ve Türkçe öğretiminin anlamlı ve işlevsel bir yapıya kavuşturulmasının bu iki alanın etkili ve etkileşimli birlikteliği ile gerçekleştirilebileceği gerçeği göz ardı edilmiştir. Türkçe öğretiminde eğitim bilim alanı ile ilgili sorunlara nazari, “Türkçe bilim alanı ile ilgili sorunlara palyatif yaklaşılmış böylece “bilgiyi bilme” ve “bilgiyi yönetme” husule getirilememiştir. Türkçe öğretiminde döngüden kurtulmak ve gerçekçi çözümler ortaya koymak için konular, sentezci bir yaklaşımla ele alınmalı ve öğrencilerde inceleme ve araştırma yaptıracak ve zihinsel ve ruhsal uyarılar sağlayacak bir içerik ve içlemde öğretilmelidir. Aynı şekilde Türkçe öğretimi ile ilgili sorunlar, bütünsellik içinde ele alınmalı ve öğretimin intikal, ifa-icra, tekâmül (anlama-kavrama, uygulama ve geliştirme) merhaleleri gözetilerek çözümlenmelidir. Dilin kaynaklarından ve genel geçer kurallarından yararlanarak Türkçe bilim alanı ile ilgili her türlü bilgiyi düzenlemek; doğru, sistemli ve verimli-getirimli hale getirerek yönetmek ise Türkçe öğretiminin birincil amaçlarından olmalıdır.
Keywords
Abstract
The problem of teaching Turkish is a series of problems covering related topics in the field of Educational Science and Turkish science. The subjects about teaching Turkish language were processed and evaluated by adhering to traditional methods until the last quarter of the Twentieth Century. In this respect, because of the approaches that were based not on what was necessary, but what was at hand, not on the ideal one, but on the common one, and because of the hidden methods and motivational approaches, learning that was in line with the targeted areas could not be taken as the center, and the teaching subject was considered in a teacher-centered form. In this process, the fact that having a meaningful and functional structure for the Turkish teaching could be achieved with effective and interactive co-existence of the “field of educational science” and the “Turkish language science field” was ignored. The problems related to the field of educational science were approached in a hypothetical manner, and the problems related to the field of “Turkish science” were approached palliatively, and therefore, “knowing the knowledge” and “managing the knowledge” were not achieved. The subjects must be discussed with a synthesizing approach and taught in a content and comprehension that will enable students to examine and study subjects and provide them with mental and spiritual stimuli in Turkish teaching. Similarly, the problems about Turkish teaching must be dealt with in a holistic manner, and the analyses must be made by considering the the formation , practice-implementation, improving and permanent-continuing phases. arranging all kinds of knowledge about the field of Turkish language science using the sources of language and generally accepted; and managing it by making it become correct, systematic and profitable (productive-yielding) must be one of the primary objectives of Turkish teaching.
Keywords
- Aksan, D. (1971). Kavram Alanı-Kelime Ailesi İlişkileri Ve Türkçe Yazı Dilinin Eskiliği Üzerine. Türk Dili Araştırmalar Yıllığı Belleten, 253-262.
- Altan, M. Z. (1999). Çoklu Zekâ Kuramı. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Yöntemi. 17(17), 105-117.
- Banarlı, N. S. (2007). Türkçenin Sırları. 24. Baskı, İstanbul: Kubbealtı Neşriyat
- Baş, B. (2013). Ahmet Midhat Efendi'nin Kelime Hazinesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(2), 75- 83.
- Baştürk, S & Ayas, C. (2012). Eğitim Bilimine Giriş (İçinde) Ögretmenlik Mesleği Bölüm 11, 272-309, Ankara: Pegem Yayınları.
- Can, Betül (2010). Tanzimat Öncesi Osmanlı Medreselerinde Arapça Öğretim Yöntemleri. Ekev Akademi Dergisi, 44, 305-320.
- Çifci, M. (2006). Türkçenin Çağdaş Sorunları (İçinde) Türkçe Öğretiminin Sorunları, 79-134, Ankara: Gazi Kitabevi.
- Demir, C & Yapıcı, M. (2007). Ana Dili Olarak Türkçenin Öğretimi Ve Sorunları. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2, 177-192.
- Demir, C. (2016). Türkçe Eğitim-Öğretimi Ve Kişisel Söz Varlığı, Millî Eğitim, S. 210, 141- 161.
- Demirci, M. (2007). Türk-İslam Medeniyetinin İkinci Dalgası: Orta Asya'da Gelişen Bilim Ve Düşüncenin Dinamikleri (X-XIII.YY), Uluslararası Türk Dünyasının İslamiyete Katkıları Sempozyumu 31 Mayıs-1 Haziran 2007/31 May-1 June 2007, Isparta.
- Demirel, Ö., Seferoğlu, S. & Yağcı, E. (2004). Öğretim Teknolojileri Ve Materyal Geliştirme. Ankara: Pegema.
- Demirtaş, A. A. (2010). Türkçe Öğretmenlerinin Okul Sözlüğü Kullanma Konusundaki Tutum Ve Davranışları, Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.
- Dilaçar, A. (1971). Gramer: Tanımı, Adı, Kapsamı, Türleri, Yöntemi, Eğitimdeki Yeri Ve Tarihçesi, Türk Dili Araştırmalar Yıllığı Belleten 1971, 83-145.
- Ergüzel, M. M. & Cevher, Ö.Y. (2011). Peyami Safa’nın Söz Varlığı Üzerine Bazı Tespitler. XI. Uluslararası Dil-Yazın-Deyişbilim Sempozyumu, Sakarya Üniversitesi, Gönüllülük Ve Hoşgörü) 13 – 14 Ekim 2011, 25-34.
- Gemalmaz, E. (1992). Türkçenin Morfo–Sentaktik Yapısının Fonolojisine Etkileri. Türk Dili Araştırmalar Yıllığı Belleten 1992, 169-173.
- Göğüş, B. (1970). Anadil Olarak Türkçenin Öğretimine Bir Bakış. Türk Dili Araştırmalar Yıllığı Belleten 1970, 123-154.
- Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe Ve Yazın Eğitimi. Ankara: Gül Yayınları.
- Göktepe, M. E. (2013). Dil Ve Müziğin Karşılaştırılması. Anadolu Üniversitesi Sanat Ve Tasarım Dergisi, 5, 84-103.
- Gün M. (2012). İlköğretim İkinci Kademe Türkçe Dersi Okuma Etkinliklerinde Karşılaşılan Sorunlar. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Volume 7/4, Fall 2012, P. 1961-1977.
- Güven, İ. (2014). Türk Eğitim Tarihi. Pegem Akademi Yayınları.
- Güven, M.(2017). Türkçe Dil Sisteminde “Dil Bilgisel Düzenekte” Anlamlı Basamak Yitimi. International Journal Of Language Academy Volume 5/6 September, 410/428.
- İnal, B. (2007). Akademik Amaçlı Okuma İzlencesi Oluşturmadaki Temel Kriterler, Çankaya Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Journal Of Arts And Sciences, 7, 49
- Karadağ, Ö. (2011). İlköğretim Türkçe Sözlüklerinin Hazırlanmasında Temel Ölçütler. Tübar-Türklük Bilimi Araştırmaları XXX-/2011-Güz, 193-207.
- Karakuş, İ. (2000). Türkçe Ve Türk Dili Edebiyatı Öğretimi, Ankara: İstem Ofset Yayınları.
- Karal, E. Z. (1978). Bilim Kültür Ve Öğretim Dili Olarak Türkçe (İçinde) Osmanlı Tarihinde Türk Dili Sorunu. 7-96, Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
- Kazıcı, Z. (1995). Ana Hatlarıyla İslam Eğitim Tarihi. İstanbul: İlahiyat Fakültesi Vakfı
- Kılıç, M. (2017). İlm-İ Belâgat-La Rhétorique Ve Mebâni’l-İnşâ Adlı Eserlerin Karşılaştırılması, Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1) 2017, 196-213.
- Mangır, M.(2012). İlköğretim 5. Sınıf Türkçe Ders Kitabındaki Deyim Varlığının Öğrencilerin Alıcı Söz Varlığına Katkısı. Turkish Studies, Volume 7/4, Fall 2012, 2371-2385.
- Memiş, M. R. (2019). Morfolojik Farkındalık Ve Morfolojik Farkındalık Eğitimi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 8(3), 1355-1368.
- Susar, F. & Akkaya, N. (2009).Türkçe Öğretimi Programında Yaşanan Sorunlara İlişkin Öğretmen Görüşleri, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 4, 42-54.
- Tezcan: (1978). Bilim Kültür Ve Öğretim Dili Olarak Türkçe-Osmanlı Tarihinde Türk Dili Sorunu, 271-324, Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
- Yıldırım, A. (1996). Disiplinler Arası Öğretim Kavramı Ve Programlar Açısından Doğurduğu Sonuçlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 89-94.
- Arşiv Belgelerine Göre Osmanlı Eğitiminde Modernleşme. Ankara: T. C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Osmanlı Arşivi Daire Başkanlığı Yayın Nu: 134, 2014,
- Gardner, H. (1993). Multiple Intelligences-The Theory İn Practice. New York: Basic Books.
- Güneş, F. (2016). Türkçenin Öğretim Üstünlükleri Ve Zenginlikleri, Millî Eğitim 210 Bahar,
- Kansu, E. & Ruacan, Ş. (2002). Bilimsel Etik (İçinde) Bölüm I, Bilimsel Yanıltmanın Günümüzdeki Durumu: Türleri, Nedenleri, Önlenmesi Ve Cezalandırılması (Derlemeler), Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi, 30, 763-767.
- Safa, Peyami (1978). Canan, Ankara: Ötüken Neşriyat.
- Vaus De D. (2002). Surveys İn Social Research (Social Research Today), Publisher Allen & Unwin, St Leonards Nsw.
- Atalay, S., Yurdakul, B., Bünyamin, A. & Kömleksiz, M. (2010). Program çıktıları ders öğrenme çıktıları hazırlama ve öğrenci iş yükü hesaplama kılavuzu. Ege Üniversitesi http://bologna.kilis.edu.tr/dosyalar/ Erişim tarihi Aralık 2019).
- Çetin, O. (2018). Öğretim İlke Ve Yöntemleri Bilgi Notu. https://oguzcetin.gen.tr/wp- content/uploads/2016/01/oyt_tumu. 1-27 Erişim tarihi Eylül 2018).
- Knowles, M. (1984). Yetişkin Öğrenciler Göz Ardı Edilen Bir Kesim, (S. Ayhan Çeviren), , Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi 1996, 168. (MEB) http://web.deu.edu.tr/ilyas/ftp/turkce2015.pdf erişim tarihi Mart 2019, 1-42.
