Author :
Abstract
Yabancı dil öğretiminde, bilindiği gibi konuşma becerisi temel beceriler arasında öğrencilerin geliştirmekte en zorlandıkları becerilerden biridir. Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen ve ana dilleri farklı olan pek çok öğrencinin Türkçeyi sesletme konusunda da her düzeyde oldukça zorlandıkları gözlenmektedir. Ancak yabancılara Türkçe öğretimi sırasında konuşma etkinliklerine her ne kadar yer verilse de sesletimle ilgili etkinlikler çok eksik kalmakta, bu da sözlü iletişimde doğru anlaşılamama gibi sorunlara neden olabilmektedir. Bu çalışmanın çıkış noktası akademik olarak bu sorunların belirlenmesi gerekliliğidir.
Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde sesletime yönelik olarak hazırlanan bu makalede, Çukurova Üniversitesi Türkçe Öğretimi Uygulama ve Araştırma Merkezinde yabancı dil olarak Türkçe derslerine katılan Afrikalı öğrencilerin Türkçedeki ünsüzlerin sesletimiyle ilgili sorunlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda bu öğrencilerin sesletiminde en çok sorun yaşadıkları ünsüzleri belirleyebilmek için bir sormaca hazırlanmıştır. Bu sormaca, Afrika’nın çeşitli ülkelerinden gelen C1 düzeyindeki 18 öğrenciye uygulanmıştır. Sormaca sonucunda öğrencilerin Türkçedeki /c/, /ç/, /j/ ve /ş/ ünsüzlerinin sesletiminde sorunlar yaşadığı belirlenmiştir. Bunun üzerine çalışma bu ünsüzlerle sınırlandırılmış ve ön, iç ve son seste (/c/ dışında) bulundukları örneklerle /c/, /ç/, /j/ ve /ş/ ünsüzlerinin yer aldığı sözcükler ve karıştırıldığı belirtilen [/c/-/ç/] ve [/ş/-/j/]seslerini içeren tümceler hazırlanmıştır. Ardından aynı grup içindeki 17 öğrenciye sesli okuma yaptırılmış ve sesleri, onlardan izin alınarak kaydedilmiştir. Ses kayıtları incelenerek söz konusu ünsüzlerin sesletiminde yapılan hatalar değerlendirilmiştir. Bu doğrultuda çalışmanın son bölümünde yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin sesletim konusunda yaşadığı sorunların giderilmesi yönünde önerilere yer verilmiştir.
Keywords
Abstract
Regarding second/foreign language learning, it is widely acknowledged that speaking skill is the most challenging one to develop among the fundamental skills. Likewise, it is not uncommon for learners of Turkish as a foreign language with different first languages to also struggle with pronouncing Turkish on every level of language proficiency. However, although speaking activities are included during Turkish language courses to foreigners, activities related to pronunciation remain mostly incomplete, which can cause problems such as not being understood correctly in verbal communication. The starting point of this study is the necessity of determining these problems academically.
This article aimed to determine the problems related to Turkish consonants' pronunciation by African students learning Turkish as a foreign language at Çukurova University Turkish Education Application and Research Center. To that end, a questionnaire was prepared in order to determine the consonants that are problematic for these students to pronounce. This questionnaire was carried out with 18 C1 level students from various countries of Africa. As a result of the questionnaire, it was determined that the students had problems with the consonants /c/, /ç/, /j/, and /ş/ in Turkish. In the light of the findings, the study was limited to these consonants, and the words containing the consonants /c/, /ç/, /j/ and /ş/ were prepared with the examples in the pre, inner and final sound (except /c/). Also, sentences containing the sounds [/c/-/ç/] and [/ş/-/j/] claimed to be confusing were prepared. Then, a subgroup of 17 students was asked to read a text, and the performances were recorded with the participants' consent. The voice recordings were transcribed into the phonetic alphabet and analyzed by the researchers. Suggestions were made to overcome the problems experienced by students in the final phase of the study.
Keywords
- Akarslan, K. (2016). Transcription of A1-A2 level Turkish words in the IPA (International phonetic alphabet) for learners of TFL (Turkish as a foreign language). International Journal of Language Academy (IJLA), 4(2), 1-15.
- Aydın, Ö. (2012). Elifbâdan alfabeye: İki yazı sisteminde yazıbirim-sesbirim etkileşimi. ODTÜ Gelişme Dergisi, 39, 61-86.
- Bakla, A. ve Demirezen, M. (2018). An overview of the ins and outs of L2 pronunciation: A clash of methodologies. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(2), 475-495.
- Boylu, E. (2014). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen temel seviyedeki İranlı öğrencilerin yazma problemleri. Zeitschrift für die Welt der Türken/Journal of World of Turks, 6(2), 335-349.
- Brown, A. (2008). Pronunciation and good language learners. C. Griffiths (Ed.), Lessons form good language learners (ss.197-207). Camridge: CUP.
- Çetinkaya, G. ve Hamzadayı, E. (2014). Sesbirimsel metin diktesi uygulamalarının A2 düzeyindeki öğrencilerin yazma becerileri üzerindeki etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 13(49), 1-15.
- Çiftçi, Ö. ve Demirci, R. (2019). Alfabe farklılıklarının yabancılara Türkçe öğretimindeki etkisi. TÜRÜK Uluslararası Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, 19, 96127.
- Demir, T. ve Güleç, İ. (2015). ABD uyruklu öğrencilerin A1 düzeyinde türkçe ünlü sesletiminde karşılaştıkları ortak sorunlar, Koç Üniversitesi örneği. SAÜ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, IV. Sakarya’da Eğitim Araştırmaları Kongresi, 120-133.
- Doğan, C. (2007). Arap öğrencilere Türkçe sesbilgisi öğretimi. Marife, 7(2), 233-249. https://doi.org/10.5281/zenodo.3343841
- Ege, P. (2010). Türkçedeki ünsüzlerin edinimi: Bir norm çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 25(65), 16-34.
- Ergenç, İ. (2002). Konuşma dili ve Türkçenin söyleyiş sözlüğü (spoken language and dictionary of Turkish articulation). İstanbul: Multilingual Yayınları.
- Ergenç, İ. ve Bekâr Uzun, İ.P. (2017). Türkçenin ses dizgesi. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Escribano, D. L. (2008). Pronunciation training of Swedish vowels using speech technology, Embodied Conversational Agents and an Interactive Game. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2018, http://www.speech.kth.se/prod/publications/files/3540.pdf
- Fraser, H. (1999). ESL pronunciation teaching: Could it be more effective? Erişim tarihi: 3 Nisan 2020 https://www.cdu.edu.au/walking_talking_texts/documents/ Pronunciation-paperbyHelenFraser.doc
- Harmer, J. (2008). How to teach English. Essex: Pearson Education.
- Kara, M. (2010). Gazi Üniversitesi TÖMER öğrencilerinin Türkçe öğrenirken karşılaştıkları sorunlar ve bunların çözümüne yönelik öneriler. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(3), 661-696.
- Littlemore, J. (2009). Applying cognitive linguistics to second language learning and teaching. London: Palgrave Macmillan.
- Özmen, C., Güven, E. ve Dürer, Z. S. (2017). Yabancı dil olarak türkçe öğretiminde konuşma becerisi: Sesletime yönelik bir uygulama ve etkinlik önerisi. Turkish Studies International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 12(28). 593-634.
- Şengül, K. (2014). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde alfabe sorunu. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 3(1),
- Tüm, G. (2014). Çok uluslu sınıflarda yabancı dil Türkçe Öğretiminde Karşılaşılan Sesletim Sorunları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education) 29(2), 255-266
- Uzun, T. (2020). İkinci dilde sesletim ve anlaşılabilirlik. İ. P. Uzun (Ed.), Kuramsal ve Uygulamalı Sesbilim (ss. 385-404). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Wei, M. (2006). A literature review on strategies for teaching pronunciation. Erişim tarihi: 20 Eylül 2020 https://eric.ed.gov/?id=ED491566
