YABANCI DİL OLARAK TÜRKÇE ÖĞRETİMİNDE AÇIK VE AYRIK SÖZ EDİMİ ÖĞRETİMİ MODELİNE YÖNELİK ÖĞRENİCİ GÖRÜŞLERİ

Author :  

Year-Number: 2021-37
Yayımlanma Tarihi: 2021-05-30 01:12:41.0
Language : Türkçe
Konu : Türkçe Eğitimi
Number of pages: 211-225
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Bu çalışmada, iletişimsel edinç, edimbilim ve söz edimleri temelinde nitel ve betimsel bir araştırma yürütülmüş; yabancı dil olarak Türkçe öğrenen B1 düzeyindeki dil öğrenicilerinin ayrık ve açık söz edimleri öğretimi modeliyle ilgili görüşleri incelenmiştir. Modelin geliştirilmesinde ders malzemelerine veri sağlaması amacıyla anadili konuşurlarına “istekte bulunma, öneride bulunma, kabul etme ve reddetme” söz edimleri durumlarıyla ilgili konuşma tamamlama testi uygulanmış; elde edilen veriler içerik analizi tekniğiyle kodlanmış ve sayısallaştırılmıştır. Geliştirilen 10 derslik eylem-odaklı etkinliğin uygulanması toplam 525 dakika; öğrenicilerle uygulama öncesi ve sonrası görüşmeler ise 120 dakika sürmüştür. Dil öğrenicileriyle uygulama öncesi ve sonrasında gerçekleştirilen görüşmelere göre, uygulama sonrasında, karşılıklı konuşma gerçekleştirirken kendini düzeyine göre yeterli gören öğrenici sayısının arttığı görülmüştür. Ayrıca, öğreniciler modeli kullanışlı bulduklarını söyleyerek uygulama sürecinin iletişimsel ve edimsel edinçlerine katkısı olduğunu ifade etmişlerdir. Öğreniciler ders malzemelerindeki söz edimleri takımlarını günlük hayatlarındaki iletişimlerinde kullanabildikleri ve yapılan uygulamaların aynı zamanda sesletimlerini de geliştirdiği görüşündedir. Bu bağlamda araştırma sonuçları; dil öğrenicilerine gerçek söz edimleri kullanımlarının sunulduğu, eylem-odaklı etkinliklerin öğrenicilerin dil kullanımlarına olumlu bir etkisi olacağını savunan ve söz edimlerinin açık öğretimini öneren Bardovi-Harling ve Mahan-Taylor (2003),  Cohen ve Ishihara (2005) ile Polat’ın (2010) görüşlerini destekler niteliktedir.

Keywords

Abstract

The aim of this study is to examine the opinions of language learners being at level B1, who learn Turkish as a foreign language, on "teaching model of explicit and separated speech acts." The study was carried out by following a qualitative and descriptive method within the framework of “teaching speaking skills, communicative competence, pragmatics and speech acts.” During the development phase of the model, a “discourse completion test” was applied to native speakers in order to collect data for the course materials regarding the speech acts of “requests, suggestions, approvals and refusals". The data obtained were encoded with content analysis technique and digitized.10 action-oriented and task-based activities prepared took 525 minutes to apply and the pre and post interviews with the learners took 120 minutes. According to the interviews held with the language learners before and after the application, the number of learners who regard themselves as sufficient has henceforth increased. In addition, the learners stated that they found the model useful and that the application process contributed to their communicative and pragmatic competence. Moreover, students think that they can use the speech acts in the course materials in their daily life communication and that the practices made improve their vocabulary and pronunciation skills. In this context, the results of the research support the views of Bardovi-Harling and Mahan-Taylor (2003), Cohen and Ishihara (2005) and Polat (2010) which claim that the teaching model of explicit speech acts can contribute to learners’ language use

Keywords


  • Akpınar, K. D. (2009). Using theatre extracts in teaching speech acts to Turkish EFL students with special reference to apologies and refusals. (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

  • Aksu Raffard C. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi bağlamında söz edimleri başarı koşulları ve gerçekleştirme biçimlerine yönelik bir karşılaştırma. International Journal of Language Academy, 6 (5), 46-49.

  • Austin, J. L. (1962). How to do things with words. Oxford: Oxford University Press.

  • Bachman, L. F. (1990). Fundamental consideration in language testing. Oxford: Oxford University Press.

  • Bachman, L. F. & Palmer, A. S. (1996). Language testing in practice: designing and developing useful language test. Oxford: Oxford University Press.

  • Bardovi-Harling, K. & Mahan-Taylor, R. (2003). Introduction to teaching pragmatics. English Teaching Forum, July, 38-39.

  • Bérard, E. & Lavenne, C. (1993). Exercices pour l’apprentissage du français. France: Hatier/Didier.

  • Brown, H. D. (2001). Teaching by principles: an interactive approach to language pedagogy. London: Longman.

  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz Ş. ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

  • Bybee, J. & Fleischman, S. (1995). Typological studies in language: modality in grammar and discourse. California: University of California.

  • Canale, M. & Swain, M. (1980). Theoretical bases of communicative approaches to second language teaching and testing, Applied Linguistics, 1 (1), 1-47.

  • Canale, M. (1983). From communicative competence to communicative language pedagogy. Richards J.C. & Schmidt, R.W. (Ed). Language and Communication (ss.2-27). London: Longman.

  • CARLA (Center of Advanced Research on Language Acquisition). Erişim tarihi: 03.04.2020, https://carla.umn.edu

  • Celce-Murcia, M., Dörnyei, Z. & Thurrell, S. (1995). Communicative competence: a pedagogically motivated model with content specifications. Applied Linguistics, 6(2), 5-35.

  • Cicurel, F., Pedoya, E. & Porquier, R. (1991). Communiquer en français, actes de parole et pratiques de conversation. France: Hatier/Didier.

  • Chomsky, N. (1965). Aspects of the Theory of syntax. Cambridge, MA: MIT Press.

  • Cohen, Andrew A. (1996). Developing the ability to perform speech acts. SSLA, 8, 253- 267.

  • Cohen, A. D. & Ishihara, N. (2005). Strategies for learning and performing L2 speech acts. Intercultural Pragmatics, 2 (3), 275-301.

  • Cohen, A. D. & Ishihara, N. (2020). Kullanımbilim. Tomlinson, B. (Ed.).Uygulamalı Dilbilim ve Materyal Geliştirme (Çev. Ed. Nermin Yazıcı)(ss. 113-126). Ankara: Nobel Yayıncılık.

  • Council of Europe. Common European Framework of Reference for Languages: Learning, Teaching, Assessment. Erişim tarihi: 10. 10. 2018, http://www.coe.int/t/dg4/education/elp/ELPREG/Source/Key_reference/CEFR_EN.pdf

  • Creswell, J., W. (2017). Araştırma deseni nitel, nicel ve karma yöntem yaklaşımları. (S. B. Demir, Çev.). Ankara: Eğiten Kitap.

  • Demircan, Ö. (2002). Yabancı dil öğretim yöntemleri. İstanbul: Der Yayınları.

  • Hymes, D. (1962). The ethnography of speaking. Gladwin T. & Strurtevant W. (Ed.), Anthropology and Human Behavior (ss.13-53). Washington D.C.: Anthropological Society of Washington.

  • Hymes, D. (1972a). Models of the interactions of language and social life. Gumperz J. & Hymes D. (Ed.), Directions in Sociolinguistics. (ss.35-71). New York: Hold, Reinhart and Winston.

  • Hymes, D. H. (1972b). On communicative competence. Pride J.B. & Holmes (Ed) Sociolinguistics: Selected Reading (part 2) (ss.269-293). Harmondsworth: Penguin.

  • Ishihara, N. & Cohen, A. D. (2014). Teaching and learning pragmatics: where language and culture meet. London: Routledge.

  • Leech, G. N. (1983). Principles of pragmatics. London: Longman.

  • Levinson, S. C. (1983). Pragmatics. Cambridge: Cambridge University Press.

  • Mey, J. (1993). Pragmatics: an introduction. Oxford: Blackwell.

  • Richards, J. C. (2006). Communicative language teaching today. Cambridge: Cambridge

  • Richards, J.C. & Schmidt, R. (2010). Longman dictionary of language teaching & applied linguistics. Edinburgh: Longman.

  • Richards, J. C., & Rodgers, T. S. (2014). Approaches and methods in language teaching. Cambridge: Cambridge University Press.

  • Polat, Y.(2010). Yabancı dil öğretiminde söz edimleri. (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

  • Searle, J. R. (1969). Speech acts. Cambridge: Cambridge University Press.

  • Searle, J. R. (1989). How performatives work? Linguistics and Philosophy, 12 (5), 535- 558).

  • Searle, J. R. (2000). Söz edimleri. (L. Aysever, Çev.) Ankara: Ayraç Yayınevi.

  • Searle, J. R. (2011). Söylemek ve anlatmaya çalışmak. (L. Aysever, Çev.) Ankara: Bilgesu Yayıncılık.

  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

  • Trosborg, A. (1995). Interlanguage pragmatics. requests, complaints and apologies. Berlin: Mouton de Gruyter.

  • Uslu, Z. (2005). Edimbilim ve yabancı dil öğretimine etkileri. Dil Dergisi, 127, 34-43.

  • Vardar, B. (2007). Açıklamalı dilbilim terimleri sözlüğü. İstanbul: Multilingual.

  • Yule, G. (1996). Pragmatics. Oxford: Oxford University Press.

                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics