ÖĞRETİCİLERİN TÜRKÇENİN İKİNCİ DİL OLARAK ÖĞRETİMİNDE DÜZELTİCİ DÖNÜT STRATEJİLERİNİ KULLANIMLARI: NİTEL BİR ARAŞTIRMA
Author :
Abstract
Bu çalışmanın amacı, Türkçenin ikinci dil olarak öğretiminde öğreticilerin düzeltici dönüt kullanım durumlarını incelemektir. Bu çalışma, nitel araştırma yaklaşımı çerçevesinde tasarlanmıştır. Veriler katılımcılarla gerçekleştirilen yüz yüze görüşmeler sonucunda elde edilmiş ve içerik analizi ile çözümlenmiştir. Elde edilen veriler sonucunda öğreticilerin genel olarak konuşma ve yazma yanlışlarını düzeltmeye eğilimli oldukları tespit edilmiştir. Öğreticilerin düzeltme kaynağı olarak ya öğretici düzeltmesi ya öz düzeltme ya da akran düzeltmesini benimsedikleri görülmüştür. Öğreticilerin düzeltme odaklarının ise öğrenicilerin dil düzeyleri, pedagojik ajanda, akıcılığa ve forma odaklanma durumlarından etkilendiği görülmüştür. Öğreticiler, yazma yanlışlarını düzeltirken dil düzeylerine göre düzeltme biçimine ve kazanımlara odaklanmaktadır. Öğreticilerin düzeltme biçimleri dil düzeyi geliştikçe genel olarak doğrudan düzeltmeden dolaylı düzeltmeye doğru değişmektedir. Öğreticilerin temel seviyelerde ağırlıklı olarak doğrudan, orta ve ileri seviyelerde dolaylı düzeltmeye başvurdukları belirlenmiştir. Öğreticilerin yazma yanlışlarını düzeltme sıklıkları; temelde dil düzeylerine, yazma görevlerine ve yanlışı fark etme durumlarına göre değişkenlik göstermektedir. Öğreticilerin yazma yanlışlarını dil düzeylerine göre düzeltme sıklıkları temel düzeyden orta ve ileri düzeylere göre azalmaktadır. Öğreticilerin konuşma yanlışlarını düzeltirken dil düzeylerine göre dikkat ettikleri unsurlar öğrenici profili, pedagojik hedefler ve düzeltme biçimine göre şekillenmektedir. Öğreticilerin yarısının telaffuz yanlışlarını doğrudan ağırlıklı olarak yeniden biçimlendirerek düzelttikleri tespit edilmiştir. Öğreticilerin konuşma yanlışlarını düzeltme sıklıklarını belirleyen unsurlar; öğrenicinin duyuşsal durumu, yanlışı fark etme, fosilleşmeyi ve yanlış kullanımı engellemedir.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to examine the use of corrective feedback strategies by teachers in teaching Turkish as a second language. The aim of this study is to examine the use of corrective feedback strategies by teachers in teaching Turkish as a second language. The study was designed within the framework of a qualitative research approach. The data were obtained as a result of face-to-face interviews with the participants and analyzed by content analysis. As a result of the data obtained, it has been determined that teachers generally tend to correct their students' speaking and writing mistakes. It was observed that the teachers adopted either teacher correction, self-correction, or peer correction as the source of correction. It was seen that the focus of the teacher's correction was affected by the language levels of the learners, the pedagogical agenda, and focusing on fluency and form. While correcting spelling mistakes, the teachers focus on the way of correcting according to language levels and learning outcomes. In general, the correction styles of the teachers change from direct correction to indirect correction as the language level develops. It was determined that the teachers mainly applied direct correction at the basic levels, and indirect correction at the intermediate and advanced levels. The frequency of correcting types by the teachers varies according to language levels, writing tasks, and noticing mistakes. The frequency of correcting spelling mistakes according to the language levels of the teachers decreases from the basic level to the intermediate and advanced levels. The elements that teachers pay attention to according to their language level while correcting their speaking mistakes are shaped according to the learner profile, pedagogical goals, and the way of correction. It was determined that half of the teachers corrected their pronunciation mistakes directly, mainly by reformatting. The frequency with which the teachers correct speech mistakes varies according to the learner's affective status, recognizing the mistake, and preventing fossilization and misuse.
