GERİ BİLDİRİM TÜRLERİNİN ORTAOKUL ÖĞRENCİLERİNİN YAZMA BECERİSİ, YAZMA MOTİVASYONU VE YAZMA ÖZ YETERLİĞİNE ETKİSİ
Author :
Abstract
Bu çalışmanın amacı, geri bildirim türlerinin ortaokul öğrencilerinin yazma becerisi, yazma motivasyonu ve yazma öz yeterliği üzerindeki etkilerini belirlemektir. Söz konusu geri bildirim türleri öğretmen geri bildirimi, akran geri bildirimi ve öz değerlendirmeden oluşmaktadır. Çalışmada nicel araştırma yöntemlerinden öntest-sontest kontrol grupsuz deneysel desen kullanılmıştır. Çalışma grubu, uygun örnekleme yöntemine dayalı olarak yedinci sınıf öğrencilerinden seçilmiştir. Araştırma on hafta sürdürülmüş ve uygulama süresince haftada iki saat geri bildirim türlerine yönelik uygulamalar gerçekleştirilmiştir. Öğrencilerin yazma becerilerinin ölçülmesinde, Millî Eğitim Bakanlığı'nın İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı’nda yer alan “Yazılı Anlatımı Değerlendirme Formu” kullanılmıştır. Öğrencilerin yazma motivasyonunu ve yazma öz yeterliğini belirlemek için ise Deniz & Demir'in (2020) yazma motivasyon ölçeği ve Demir'in (2014) yazma öz yeterlik ölçeği uygulanmıştır. Çalışma sonucunda, geri bildirim türlerinin öğrencilerin yazma becerilerini geliştirdiği, öğretmen geri bildiriminin, akran geri bildirimi ve öz değerlendirmeden daha etkili olduğu tespit edilmiştir. Buna ek olarak öğrencilerin yazma motivasyonlarının yalnızca öz değerlendirme uygulamalarının yer aldığı grupta arttığı saptanmıştır. Yazma öz yeterliği açısından ise gruplar arasında anlamlı bir farklılığın olmadığı belirlenmiştir. Bu bulgular, öğretmen geri bildiriminin yazma becerilerinin geliştirilmesinde daha etkili bir yöntem olduğunu ancak yazma motivasyonu açısından öz değerlendirmenin daha faydalı olabileceğini göstermektedir. Yazma öz yeterliği bakımından ise geri bildirim türlerinin belirgin bir fark yaratmadığı sonucuna ulaşılmıştır.
Keywords
Abstract
The purpose of this study is to determine the effects of feedback types on middle school students' writing skills, writing motivation and writing self-efficacy. These feedback types consist of teacher feedback, peer feedback and self-assessment. In the study, pretest-posttest experimental design with no control group was used as one of the quantitative research methods. The study group was selected from seventh grade students based on convenience sampling method. The study lasted for ten weeks and two hours a week during the implementation period, practices on feedback types were carried out. The “Written Expression Evaluation Form” in the Primary Turkish Language Teaching Program of the Ministry of National Education was used to measure students' writing skills. In order to determine students' writing motivation and writing self-efficacy, Deniz & Demir's (2020) writing motivation scale & Demir's (2014) writing self-efficacy scale were applied. As a result of the study, it was found that feedback types improved students' writing skills and that teacher feedback was more effective than peer feedback and self-assessment. In addition, it was found that students' motivation to write increased only in the group in which self-assessment practices took place. In terms of writing self-efficacy, it was determined that there was no significant difference between the groups. These findings show that teacher feedback is a more effective method in improving writing skills, but self-assessment may be more useful in terms of writing motivation. In terms of writing self-efficacy, it was concluded that feedback types did not make a significant difference.
