Author :
Abstract
Bu çalışma, Avrupa Konseyi Modern Diller Merkezi tarafından geliştirilen Diller için Avrupa Ortak Başvuru Metni'nin (D-AOBM) yabancı/ikinci dil olarak Türkçe öğreticileri tarafından algılanışı ve ölçme-değerlendirme süreçleriyle ilişkisinin incelenmesini amaçlamaktadır. Araştırmada fenomenografi yöntemi kullanılarak yabancı/ikinci dil olarak Türkçe öğretme deneyimine sahip 10 öğreticinin görüşleri toplanıp analiz edilmiştir. Görüşler, açık uçlu anket soruları aracılığıyla toplanmış ve içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiştir. Araştırmada katılımcıların D-AOBM kapsamında planlanan olası bir eğitimin içeriğinde neler olması gerektiğine; D-AOBM’nin dil öğretim süreçlerine etkisine; D-AOBM’de yer alan iletişimsel dil yetkinliklerinin yeterliliğine; D-AOBM ve ölçme değerlendirme süreçleri arasındaki ilişkiye ve D-AOBM ve ölçme değerlendirme kapsamında planlanan olası bir eğitimin içeriğinde neler bulunması gerektiğine yönelik görüşleri sorgulanmıştır. Katılımcıların D-AOBM’nin amacı, içeriği, dil düzeylerine yönelik tanımlayıcıları, dil öğretim süreçlerine etkisi ve ölçme-değerlendirme süreçlerindeki rolüne yönelik algıları değerlendirilmiştir. Bu kapsamda katılımcılara beş soru yöneltilmiştir. Her bir soruya yönelik katılımcı yanıtları 3-4 kavram etrafında ortaklaşmıştır. Bulgular, D-AOBM’nin öğreticiler tarafından genel hatlarıyla bilindiğini ancak uygulamada nasıl kullanılabileceğine yönelik daha kapsamlı eğitim programlarına ihtiyaç duyulduğunu ortaya koymaktadır. Katılımcı görüşlerinde D-AOBM’nin müfredat oluşturma, ders planlama, materyal geliştirme ve standartlaştırma konularında rehberlik ettiği, ancak öğreticilerin bu metni uygulama ve ölçme-değerlendirme süreçleri bağlamında daha fazla bilgi ve donanıma ihtiyaç duyduğu algısı öne çıkmaktadır. Katılımcılar yabancı/ikinci dil olarak Türkçe öğreticilerinin yeterliklerinin artırılması için D-AOBM odaklı, uygulamalı ve kapsamlı eğitim programlarına ihtiyaç duyulduğunu vurgulamıştır. Çalışma, D-AOBM'nin dil öğretiminde etkin kullanımını sağlamak adına hizmet içi ve öncesi eğitimlerin önemine dikkat çekmektedir.
Keywords
Abstract
This study aims to investigate the perceptions of instructors teaching Turkish as a foreign or second language regarding the Common European Framework of Reference for Languages (CEFR), developed by the Council of Europe's Centre for Modern Languages, and its relation to assessment and evaluation processes. Utilizing a phenomenographic research design, the views of ten instructors with experience in teaching Turkish as a foreign/second language were collected and subjected to content analysis method. The data were gathered through open-ended survey questions. The study explored participants’ views on the following: the components that should be included in a prospective CEFR-based training program; the influence of the CEFR on language teaching processes; the adequacy of the communicative language competences described in the CEFR; the relationship between the CEFR and assessment practices; and the essential content of a comprehensive training program addressing both CEFR and assessment-evaluation. Participants' perceptions concerning the purpose, content, level descriptors, pedagogical implications, and role of the CEFR in assessment and evaluation processes were also examined. In this context, five main questions were posed to participants. Their responses converged around three to four recurring conceptual categories per question. The findings reveal that although the CEFR is generally known among instructors, there is a strong need for more comprehensive training programs addressing its practical implementation. Participants consistently emphasized that while the CEFR provides guidance for curriculum development, lesson planning, instructional material design, and standardization, instructors require further professional development in applying the framework, particularly in assessment and evaluation contexts. Overall, the study underscores the necessity of CEFR-oriented, practice-based, and in-depth training programs to enhance the professional competencies of instructors teaching Turkish as a foreign or second language. It concludes that both pre-service and in-service training are vital for the effective integration of the CEFR into language teaching practices.
