Yabancılara Türkçe Öğretiminde Dilsel Becerilerin Gelişimine Yardımcı Aktivitelerin Önem Derecelerinin AHS ile Belirlenmesi
Author :
Abstract
Çalışmanın amacı yabancı dil olarak Türkçe öğretimi esnasında dilsel becerilerin gelişimine yardımcı, öğretilenleri destekleyici, pekiştirici ve öğrencinin Türkçeyi kullanma becerisini arttırıcı etkinliklerin karşılaştırılması ve önem derecelerinin belirlenmesidir. Uzman görüşüne başvurmak ve ilgili kaynakları taramak suretiyle yabancı dil olarak Türkçe öğretimi için gerekli kriterler, alt kriterler ve alternatifler belirlenerek Analitik Hiyerarşi Süreci bağlamında ölçmeyi sağlayacak nitelikte anket soruları hazırlanmış ve yabancı dil olarak Türkçe öğretimi yapan uzmanlarla yüz yüze görüşme şeklinde veriler toplanmıştır. Araştırmada, Analitik Hiyerarşi Süreci (AHS) ile elde edilen veriler Excel programı kullanılarak analiz edilmiştir. Bu çalışma sonucunda yabancı dil olarak Türkçe öğretimi sürecinde kazanılması hedeflenen dört temel becerinin (okuma, dinleme, konuşma, yazma) ve derse yardımcı etkinliklerin önem dereceleri yüzdelik oranlarla tespit edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre; Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde geliştirilmesi hedeflenen dört temel beceriden en önemlisi % 48 ile konuşma becerisi olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bunu % 33 ile dinleme ve % 11 ile okuma takip etmektedir. Yazma ise % 8 oranında önemli bulunmuştur. Dili etkin bir biçimde öğrenmeye yönelik etkinlikler arasında yapılan karşılaştırmada ise % 22’lik oranla Türkçe konuşulan ortamlarda belli bir süre yaşamak ilk sırayı almaktadır. Bu çalışmadan çıkan sonuçlara göre Türkçe öğreten veya öğrenen bireyler, kazandırılması/kazanılması düşünülen temel beceriye göre hangi etkinliklere ne oranda ağırlık verilmesi gerektiğine kolaylıkla karar verebileceklerdir.
Keywords
Abstract
Aim of this study is to determine the level of significance and comparison of the activities which are supporting, reinforcing and increasing the skill of using Turkish during the courses in Teaching of Turkish as a Foreign Language. Determining criteria, sub criteria and alternatives and referring to the recommendations of the expert, interview questions to provide a reliable measuretment and implementing interviews data were collected. It was analyzed using Excel program with analytic Hierarchy Process (AHP) to obtain data in research. Through this study, percentage of level of significance of auxilary course activities and of four basic skills (reading, speaking, listening, writing) in the process of teaching Turkish as a foreign language have been determined. According to the findings, the most significant of four basic skills in teaching Turkish is speaking (48%). Then listening with 33% and reading 11% consequtively. Writing is the least significant with 8%. In comparison among the activities which are assiting to the course, the most useful activity has been “living in a-Turkish-speaking-country for a certain peirod” with the ratio 22%. Based on the findings acquired, people who either teach or learn Turkish can decide easily which skill should be focused in a great deal.
Keywords
- Aktaş, T. (2004). Yabancı dil öğretiminde iletişimsel yeti. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, s.47.
- Arslan, M. ve Adem, E. (2010). Yabancılara Türkçe öğretiminde görsel ve işitsel araçların etkin kullanımı. Dil Dergisi, 147, 63-86.
- Arslan, M. ve Akbarov, A. (2010). Türkiye’de Yabancı Dil Öğretiminde Motivasyon-Yöntem Sorunu ve Çözüm Önerileri. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 24, s.186.
- Ayyıldız, M. (2011). Suriye ölçeğinde Türk dili ve edebiyatı öğretimi:üç ana dil, üç farklı etnik yapı ve üç ayrı kültürel donanım ortamında Türkçe öğretimi. AİBÜ, Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 11-18
- Balat, U.G. (2002). Çocuk-Kitap ilişkisi ve çocukların düzeylerine uygun kitap seçimi. Yaşadıkça Eğitimi, 74-75, 41-44.
- Barın, E. (2013). Yabancılara Türkçe öğretiminde Nasrettin Hoca fıkralarının yeri. Yabancılara Türkçe Öğretimi: [Çevrim-içi: http://www.turkcede.org/yabancilaraturkce-ogretimi/340-yabanclara-tuerkcenin-oeretiminde-nasrettin-hoca-fkralarnnyeri.html], Erişim tarihi 13.05.2013.
- Çangal, Ö. (2012). Yabancılara Türkçe öğretiminde kültür taşıyıcısı olarak Türküler. Gazi Üniversitesi Türkçe Araştırmaları Akademik Öğrenci Dergisi, 2(2), 9-20.
- Demirel, Ö. (2008). Yabancı dil öğretimi. Ankara: Pegem Akademi.
- Demirel, Ö. (1993). Yabancı dil öğretimi ilkeler yöntemler teknikler. Ankara: Usem Yayınları.
- Erinci, F. ve Sulak, H. (2014). Analitik hiyerarşi proses ile akıllı telefon seçimi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(4), 226.
- Farber, B. (1998). Yabancı Dil öğrenme yöntemleri. İstanbul: İm yayınları.
- Glover John A., Ronning Royce R. ve Bruning Roger H. (1990). Cognitive psychology for teachers. New York: Macmillan Publishing Company.
- Göçer, A., Moğul, S. (2011). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimiyle ilgili çalışmalara genel bir bakış. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6(3), 797-810.
- Güneş, F. (2011). Dil öğretim yaklaşımları ve Türkçe öğretimindeki uygulamalar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 123-148.
- İşisağ, K. U. ve Demirel, Ö. (2010). Diller için Avrupa Ortak Başvuru Metni’nin konuşma becerisinin gelişiminde kullanılması, Eğitim ve Bilim, 35(156), 192.
- Kara, M. (2010). Oyunlarla Yabancılara Türkçe Öğretimi. TÜBAR, 27, 407-421.
- Karababa, Z. C. (2009). Yabancı Dil Olarak Türkçenin Öğretimi ve Karşılaşılan Sorunlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42(2), 265-277.
- Krashen, S. D. (1985). The input hypothesis: Issues and implications. New York: Longman.
- Odabaş, H., Odabaş, Z. Y. ve Polat, C. (2008). Üniversite öğrencilerinin okuma alışkanlığı: Ankara Üniversitesi örneği. Bilgi Dünyası, 9(2), 431-465.
- Okumuş, E. (2014). Din ve Sosyalleşme. Turkish Studies, 9(11), 431.
- Öçalan, A. İ. (2007). Yabancı dil öğretmenlerinin çoklu zeka düzeyleri ile kullandıklarıyabancı dil öğretim yöntemlerinin ilişkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Saaty, T.L. (1990). Have to make a decision. The Analytic Hieararchy Prosess, European Journal Operation Research, Volume 48, 10.
- Ünal, Ö. F. (2011). Analitik hiyerarşi prosesi ve personel seçimi alanında uygulamaları. Akdeniz Üniversitesi Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 3(2), 2-3.
