Author :
Abstract
Toplum içerisindeki bireylerce kuşaklardan kuşaklara yeniden yaratılarak aktarılan, o toplumun bir parçası olarak kabul edilen, bilgiler, beceriler, anlatımlar ve temsillerin tamamı somut olmayan kültürel miras unsurları olarak adlandırılır. Zamanla bu değerlerin kaybolmaya başlaması, bunların korunmaları ve sonraki kuşaklara aktarılmalarını da gerekli kılmıştır. Bu nedenle II. Dünya Savaşı'nın hemen ardından başlayan görüşmeler sonucunda 17 Ekim 2003'te Paris'te düzenlenen 32. Unesco Genel Kurulu Toplantısı'nda Dünyada Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi'nin benimsenmesi oylanmış, sözleşme ilk şekliyle imzalanmıştır. Çin, Japonya, Güney Kore, İran, Fransa, İspanya, Türkiye, Hindistan ve Hırvatistan somut olmayan kültürel miras listesinde en fazla mirasa sahip ülkelerdir. Türkiye 27 Mart 2006 yılında bu sözleşmeye 45. ülke olarak taraf olmuştur.Araştırmada incelenen yabancılar için Türkçe öğretim kitaplarında yer alan bütün metinler TC Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından yayınlanan, toplam 110 madde başlığının yer aldığı Somut Olmayan Kültürel Miras Ulusal Envanteri unsurları açısından incelenerek bu unsurların metinlerde nasıl yer aldığı yorumlanmıştır. Araştırmanın veri kaynağını Ankara Üniversitesince yayınlanan Yeni Hitit (bütün seviyeler), Dokuz Eylül Üniversitesince yayınlanan İzmir (bütün seviyeler), İstanbul Üniversitesince yayınlanan İstanbul (bütün seviyeler), Gazi Üniversitesince yayınlanan Gazi Yabancılar İçin Türkçe Öğretim Seti (bütün seviyeler) kitapları oluşturmaktadır. Bu kitaplarda yer alan bütün metinler, Türkiye Cumhuriyeti Kültür ve Turizm Bakanlığınca belirlenene Türkiye’de somut olmayan kültürel miras ulusal envanteri listesine dâhil olan unsurlar açısından incelenmiştir. Araştırma sonucunda incelenen Yabancılar İçin Türkçe Öğretimi A1-A2 kitaplarından Gazi Üniversitesi A1 kitabında herhangi bir somut olmayan kültürel miras unsuruna rastlanılmamışken, İstanbul A2 kitabında diğer yayınlara göre somut olmayan kültürel miras unsurlarına daha fazla yer verilmiştir. Gazi A2’de 3 yerde; İzmir A1 de 3 yerde; İzmir A2’de 1 yerde; İstanbul A1’de 1 yerde; Hitit A1-A2’de 1 yerde tespit edilmiştir. İncelenen Yabancılar İçin Türkçe Öğretimi B1-B2 kitaplarından en çok Gazi B1 ve B2 kitaplarında her birinde altışar yerde, toplamda 12 yerde somut olmayan kültürel miras unsuruna rastlanılmıştır. İzmir B1’de 3 yerde; İzmir B2’de 2 yerde; İstanbul B1’de 2 yerde; İstanbul B2’de 2 yerde; Hitit B1’de 3 yerde somut olmayan kültürel miras unsurları tespit edilmiştir. İncelenen Yabancılar İçin Türkçe Öğretimi C1+ kitaplarından Gazi Yabancılar İçin Türkçe C1 kitabında 7 yerde somut olmayan kültürel miras unsuruna rastlanmıştır. İstanbul Yabancılar İçin Türkçe C1+ kitabında ise 6 yerde bu unsurlar tespit edilmiştir. İzmir C1 ve Hitit B2-C1 Yabancılar İçin Türkçe Öğretim kitaplarında ise herhangi bir somut olmayan kültürel miras unsuruna rastlanılmamıştır.
Keywords
Abstract
All of the information, skills, narratives and representations, which were regarded as part of the society, re-created and transferred to the next generations by the individuals living in that society, are defined as non-concrete cultural heritage elements. Because these values have begun to disappear over time, preservation and transfer of these values to the next generations have become an obligation. As a result of the discussions started after the 2nd World War, in the 32nd UNESCO General Board meeting that was held in Paris in the 17th of october 2003, adoption of the treaty regarding the preservation of the world non-concrete cultural heritage was voted and signed in its initial form. China, Japan, South Korea, Iran, France, Spain, Turkey, India and Croatia are the countries which have the most heritage on the list of non-concrete cultural heritage. Turkey became a party to this treaty as the 45th country on the 27th of March,2006. All of the texts included in the examined Turkish teaching books for foreigners examined in terms of “Non-concrete Cultural Heritage National Inventory” which contained a total of 110 articles and was published by the Ministry of Culture and Tourism of Turkey, also treatment of these elements in texts were interpreted. Yeni Hitit(the New Hitit)(all levels) published by Ankara University, Izmir(all levels) published by Dokuz Eylül University, Istanbul(all levels) published by Istanbul University and Gazi Turkish Teaching Set for Foreigners(all levels) published by Gazi University formed the data source of the study. All texts contained in these books were examined in terms of the elements included in the non-concrete cultural heritage national inventory list of Turkey which was determined by the Ministry of Culture and Tourism of the Republic of Turkey. As a result of the study, while any non-concrete cultural heritage element was not found in Gazi University A1 book from the examined A1-A2 books for Teaching Turkish for Foreigners, non-concrete cultural heritage elements were used more in Istanbul A2 book compared to other publications. These elements were found in three places in Gazi A2, in three places in Izmir A1, in one place in Izmir A2, in one place in Istanbul A1 and in one place in Hitit A1-A2. From the examined B1-B2 books for Teaching Turkish for Foreigners, the most cultural heritage elements were found in Gazi B1 and B2 books in six places in each and in 12 places in total. Non-concrete cultural heritage elements were identified in three places in Izmir B1, in two places in Izmir B2, in two places in Istanbul B1, in two places in Istanbul B2 and three places in Hitit B1. Non-concrete cultural heritage elements were found in seven places in Gazi C1 book for Teaching Turkish for Foreigners from the examined C1+books for Teaching Turkish for Foreigners. These elements were found in six places in Istanbul C1+book for Teaching Turkish for Foreigners. Whereas any non-concrete cultural heritage element was not found in Izmir C1 and Hitit B2-C1 books for Teaching Turkish for Foreigners.
