Author :
Abstract
Bu çalışma, Burcu Alpaslan’ın 2021 yılında Librum Yayınevi’nden çıkan Ebabil Kışı adli ilk ve tek kitabı üzerine eleştirel bir inceleme yazısı sunmaktadır. 2019 yılının aralık ayında bir pazar günü iş arkadaşı Efe Sarp ile birlikte Uludağ’a zirve tırmanışı için giden Mert Alpaslan aynı tarihte aniden gelişen olumsuz hava koşulları nedeniyle kaybolmuş ve on yedi gün süren yoğun aramalar sonucunda iki arkadaşın cansız bedenlerine ulaşılmıştır. Amatör dağcılık yapan Alpaslan’ın kaybolduğu günden başlayarak aranması, bulunması ve defnedilmesini takiben yaşadıklarını eşi bu kitap aracılığıyla dile getirmiştir. Burcu Alpaslan öznel kayıp deneyimini, yas sürecini ve kayıp sonrasındaki yeni yaşama uyum sağlayabilme sürecini tüm içtenliğiyle dile getirmiş, bir yandan kendi kederini dindirmeye çalışırken diğer taraftan da benzer kayıp deneyimi yaşayan insanlara da bir çıkış yolu göstererek rehberlik etmiştir. İnsanın kendinden bile yadsıdığı duyguları ve sorunlarıyla yüzleşmesini geçmiş ve gelecek arasında bir bağ kurarak anlatmayı başaran Alpaslan aynı zamanda yaslı özneye nasıl davranılması gerektiği konusunda okuyuculara yol göstermektedir. Kaybın ve yasın asla sona ermediğini ancak insanın bunlarla yaşamayı öğrenmeyi başardığını açığa vuran eser yas sürecindeki okurlar için de yalnız olmadıklarını göstermesi bakımından önem arz etmektedir.
Keywords
Abstract
This study presents a critical review on Burcu Alpaslan's first and only book, The Winter of the Ababil Bird, published by Librum in 2021. Mert Alpaslan, who headed to Uludağ on a Sunday in December 2019 along with his colleague Efe Sarp in order to reach the mountain’s summit, disappeared due to the adverse weather conditions that suddenly prevailed and the dead bodies of two missing mountaineers were found after a 17-day-long intense search. Through this book, his wife expresses what she has gone through after the body of the amateur mountaineer Alpaslan was found and buried, starting with the first day he was declared missing. Burcu Alpaslan sincerely expressed her subjective experience of loss, the work of mourning and the process of adapting to a new life in the aftermath of the tragic loss. While trying to recuperate after the personal tragedy, she correspondingly guides people with similar experiences of loss by showing them a way out. Through establishing a link between the past and the future in her narrative, Alpaslan manages to describe the feelings and problems that people deny even from themselves at times of loss and crisis, and accordingly guides the readers on how to treat the grieving subject. The book reveals that loss and mourning never reach an end but that people somehow manage to learn to live with them and it is important for the grieving readers in that it shows that they are actually not alone.
