Türk dili tarihsel birikimi, yayılma alanının genişliği ve konuşucu sayısının çokluğu yanında köklü geçmişinin getirdiği değişme ve gelişme evrelerine bağlı olarak zengin bir söz varlığına sahiptir. Türk dilinin gerek tarihî lehçeleri gerekse bu tarihî lehçelerin temsilcileri olarak yaşayan lehçe ve ağızları dilin unsurlarını şekil, anlam ve kullanım çeşitliliği ile sunarak bu zenginliği doğrulamaktadır. Türk dilinin Batı kolunu temsil eden lehçelerden biri olan Türkiye Türkçesi, genel Türkçe için söylenebilecek birçok olumlu özelliği sergileyen bir konumdadır. Türkiye Türkçesi, genel Türkçenin içinde Eski Oğuz Türkçesi ve Osmanlı Türkçesi gibi büyük ve güçlü dönemlerin temsilcisi olarak sahip olduğu birikimle yoluna devam etmektedir. Dolayısıyla Türkiye Türkçesi de diğer bütün Türk lehçeleri gibi dilin her birimi ve aşamasıyla ilgili güçlü ve verimli unsurları bünyesinde taşımaktadır. Bu manada Türk dilinin eski dönemlerinden beri kullanılan ve Türkiye Türkçesinde de varlığını devam ettiren “al (hile)” sözü bu çalışmanın konusu olmuştur. Tarihî metinlerde şekil ve anlam çeşitliliğiyle kendisini gösteren “al (hile)” sözü, Türkiye Türkçesinde de hem tarihî hem de yaşayan ölçünlü dil ve ağızlarda kavram alanını genişleterek kullanılmaya devam etmektedir. Bu noktadan hareketle çalışmada “al (hile)” sözü ve bu kökle türetilmiş kelimeler ve sunulan anlamlar Tarama Sözlüğü (TS), Derleme Sözlüğü (DS) ve Güncel Türkçe Sözlük (GTS) esasında değerlendirilmeye çalışılacaktır. Çalışmada bu kaynakların esas alınma nedeni, her üç kaynağın da Türkiye Türkçesinin hem tarihî hem de bugünkü ölçünlü dil ve ağızlarına ait en nitelikli malzemeyi sunma özelliğine sahip olmalarıdır.